عهد قدیم
آیین یهود:
دین یهود به‌صراحت به وجود طبقات مختلف اجتماعی اذعان می‌دارد. طبقاتی مانند بیوه، فقیر، غریب (سفر تثنیه و ۲۲) و ازنظر یهودیان فقرا طبقه‌ای مستحق توجه‌اند. در تورات به طبقه غریبان به‌شدت توجه شده است. (سفر پیدایش، آیه ۹، ص ۲۳) در شریعت یهود، راه‌های متعارف نزدیکی به خداوند عبارت است از روزه، دعا (تفیلا) و صدقه. برای انفاق در شریعت یهود برخی روزهای سال موردتوجه بیشتر است. از ابتدای ماه الول (معادل شهریور در تقویم ایرانی) تا آخر روز کیپور که در این آیین به ایام توبه مشهور است و به عقیده یهودیان در این چهل روز خداوند لطف و مرحمت بیشتری برای بخشیدن گناهان دارد، یکی از کارهای بیشتر توصیه‌شده، صدقه و اعانه دادن و برآوردن نیازهای مستمندان و بیچارگان است. کلمه صداقا به معنای صداقت، احسان و نیکوکاری و صدقه دادن ۱۷۵ بار در کتاب مقدس استفاده شده است. همچنین علمای یهود یکی از عوامل ظهور ماشیح (منجی دین یهود) و دوران نجات نهایی را صداقا (صدقه) می‌دانند که عبارت است از ترحم بر فقرا و مستمندان.
دین زرتشت:
چهاردهم اسفندماه هرسال جشن نیکوکاری نام‌گذاری شده است. این روز در تقویم زرتشتی ورهرام نام دارد و نام یکی از روزهای زرتشتی است که زرتشتیان به نیایشگاهی به نام «شاه وَرهَرام» یزد رفته و ضمن نیایش خداوند به داد و دهش نیز می‌پردازد! در بینش زرتشتی نیکی و کمک به دیگران سفارش شده است و در متون دینی زرتشتی آمده است: «هریک از شما باید در کردار نیک از دیگری پیشی جوید و با این روش زندگی خود را خوش و خرم سازد.»(گات‌ها، هات ۵۳، بند ۵) یکی از شیوه‌های دهش در آیین زرتشتی نیز گهنبارخوانی است که در شش نوبت در سال برگزار می‌شود و در هر نوبت هر زرتشتی به نسبت توانمندی مالی خود به داد و دهش می‌پردازد. در این روز با تهیه نان، خوراکی، میوه‌های گوناگون بی‌نیاز و نیازمند از احسان دیگران بهره‌مندمی شوند! در پیام زرتشت نیز ماده است: داد و دهش را که پسند اهورامزدا است از هم دریغ مدارید!
دین مسیح:
در انجیل فقرا و معلولان و نیازمندان که محرومیت‌های شدید دارند به‌شدت موردتوجه قرارگرفته‌اند. پولس رسول و دیگر نویسندگان عهد جدید نشان می‌دهند که چگونه مراقبت از نیازمندان به یک بخش پذیرفته‌شده از مسیحیت تبدیل شده است. پولس نوشت: «از نیکوکاری خسته نشویم، زیرا که در موسم آن درد خواهیم کرد، اگر ملول نشویم، خلاصه به‌قدری که فرصت داریم با جمیع مردم احسان بنماییم، به‌خصوص با اهل‌بیت ایمان». (رساله پولس رسول به غلاطیان، آیه ۹-۱۰، ص ۶). در انجیل لوقا داستان معروفی به نام سامری نیکوکار است که حضرت عیسی – علی نبینا و آله و علیه‌السلام- در بیان نیکوکاری و همنوع بودن انسان‌ها آن را بیان می‌دارد. (انجیل لوقا ۱۰. ۲۵-۳۷)
چکیده:
۱-اگرچه بسیاری از افراد تصور می‌کنند که مفهوم انفاق، از جمله اصول و مبانی ذکر شده در شریعت اسلامی است، اما حقیقت آن است که موضوع انفاق از جمله قدیمی‌ترین عهدهای خداوند با انسان است که از قرن‌ها پیش از ظهور اسلام و در تمامی ادیان اصلی و اساسی الهی، مورد تأکید قرار گرفته است.
۲- در آیین یهودیت، راه‌های متعارف نزدیکی به خداوند عبارت است از روزه، دعا (تفیلا) و صدقه. برای انفاق در شریعت یهود برخی روزهای سال موردتوجه بیشتر است.
۳- از ابتدای ماه الول (معادل شهریور در تقویم ایرانی) تا آخر روز کیپور که در این آیین به ایام توبه مشهور است و به عقیده یهودیان در این چهل روز خداوند لطف و مرحمت بیشتری برای بخشیدن گناهان دارد، یکی از کارهای بیشتر توصیه‌شده، صدقه و اعانه دادن و برآوردن نیازهای مستمندان و بیچارگان است.
۴- کلمه صداقا به معنای صداقت، احسان و نیکوکاری و صدقه دادن ۱۷۵ بار در کتاب مقدس یهودیان استفاده شده است. همچنین علمای یهود یکی از عوامل ظهور ماشیح (منجی دین یهود) و دوران نجات نهایی را صداقا (صدقه) می‌دانند که عبارت است از ترحم بر فقرا و مستمندان.
۵- یکی از شیوه‌های انفاق در آیین زرتشتی «گهنبارخوانی» است که شش نوبت در سال برگزار می‌شود و در هر نوبت هر زرتشتی به نسبت توانمندی مالی با تهیه نان، خوراکی، میوه‌های گوناگون به انفاق می‌پردازد.
۶- در آیین زردشت، چهاردهم اسفندماه هرسال جشن نیکوکاری نام‌گذاری شده است. این روز در تقویم زرتشتی ورهرام نام دارد و نام یکی از روزهای زرتشتی است که زرتشتیان به نیایشگاهی به نام «شاه وَرهَرام» یزد رفته و ضمن نیایش خداوند به انفاق نیز می‌پردازد.
۷- در انجیل لوقا داستان معروفی به نام سامری نیکوکار است که حضرت عیسی – علی نبینا و آله و علیه‌السلام- در بیان نیکوکاری و همنوع بودن انسان‌ها آن را بیان می‌دارد.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.